Yeni akım İran sinemasına baktığımızda, kültürel ve ahlaki anlamda farklı bir yapı ile karşılaşmaktayız. Sıradan yaşamların ve karakterlerin doğal mekânlar eşliğinde, kültürel ve ahlaki temelli bir anlayış ile insan varoluşsalını sinematografiye taşıyarak bizlere sunduğunu görmekteyiz.
İran sinemasında hayat, ölüm, aşk, ayrılık ve yoksulluk gibi temalar üzerinden insanın kendi yaşamının amacını ve anlamını sorgulayarak varoluşsallığının yeni akım sinemasıyla sunulduğunu görmekteyiz. Bu akım içerisinde dikkat çeken yönetmen olarak karşımıza Mecid Mecidi çıkmaktadır. Mecid Mecidi’nin “Baran”, Abbas Kiyarüstemi “Arkadaşımın Evi Nerede?” ve Vittorio De Sica’nın “Bisiklet Hırsızları” filmleri sinematografide perspektiften varoluşsal gerçekçiliğin ele alınmasında referans olarak karşımıza çıkmaktadır.
Kiyarüstemi’nin “Arkadaşımın Evi Nerede?” filmine baktığımızda, 8. yaşında olan Ahmed’in ödev yapacağı sırada yanlışlıkla arkadaşı Muhammed’in defterini aldığını fark eder. Arkadaşına defterini ulaştırmadığı takdirde hem kötü not almasına hem de ciddi bir ceza alacağını bilmektedir. Bu yüzden arkadaşına defterini ulaştırmak zorundadır. Ancak arkadaşı başka bir köyde oturur ve tam olarak adresini kimse bilmemektedir. Küçük bir çocuğun gündelik yaşantısının içinde karşılaştığı kaygı ve sorunlar ile mücadele etmesi ve bu doğrultuda hayatını anlamlandırması kendi varoluşunu gerçekleştirmesi açısından oldukça önemlidir. Mecidi’ ye göre, yaşamın anlamı insan varoluşunun amacı gibi mevzular Sufi öğretisinin ışığında oldukça mistik iklimde tartışılmalıdır. Gerek “Baran” filminde Latif gerekse “Söğüt Ağacı” filmindeki Yusuf karakterinin hayat, aşk, kimlik vb. sorunsalları kendi varoluşları ile ilişkilendirdikleri görülmektedir.
Yeter Demir