Modernite, zayıfların ve Hristiyanların kurtuluşu olarak üzerimize tüm ağırlığıyla çöktü. Tüm saflığı ve iyi niyetiyle, içimize yumuşaklığı yerleştirdi. Ama ben, size bambaşka bir yolu öneriyorum: Mermer kadar sert olmayı… Tüm yükünü omuzlayıp kendi yolunu çizecek bir insan olmayı…
Modernite, insanın içindeki yıkıcı ve yaratıcı içgüdüleri reddetti. Şimdi sıra bende, ve tüm nefretimle moderniteyi reddediyorum. Onun getirdiği tüm boş idealleri aklımdan silip atıyorum. Bana dayattığı tüm saçmalıkları insanlığın omuzlarına bırakıyorum. Buna karşılık, sanatını, estetiğini, şiirini, felsefesini ve sonuç olarak insanı dahi alaşağı ediyorum.
Moderniteyi Reddediyorum!
Modernitenin bana biçtiği rolü reddediyorum! Kan uykusundan uyanıp kendime dönüşümün zaferini kutluyorum. Uyduruk bir aydınlığı değil, kendi yarattığım karanlığı arzuluyorum. Alacakaranlığın sancısını, çirkinliğin samimi estetiğini ve beni ben yapan felsefeyi istiyorum.
Tüm uslanmaz tembelliğin izlerini reddediyorum!
Tehlike, Cesaret ve Kendine Dönüş
Bu yolda düşmanlar yaratmayı arzuluyorum. Tehlike ve onun getirdiği tedirginliği geri istiyorum. Ölüm korkusunu her gün hissedip, ezeli bir düşmanın pençesinde yeniden doğmayı hedefliyorum. Eksiksiz bir olgunluğa ulaşmayı, yanıltıcı güzelliklerin peşinden gitmek yerine çirkinliğin samimi yoldaşlığını tercih ediyorum.
Artık, ölümün saf aidiyetine dönmek istiyorum. Modernitenin estetik kaygılarından sıyrılarak, kendi karanlığımı ve onun sunduğu gerçekliği kucaklıyorum. Şimdiden yeni bir soyun krallığını, kuru kafalardan inşa ettiğim piramidimin zirvesinden izliyorum. Normal değilim artık, sıradanlığın zincirlerinden kurtuldum.
Moderniteyi Öldürün!
Size tek bir öğüdüm var: Moderniteyi öldürün!
Bunu yaparak, içinizdeki kendine dönüş arzusunu yeşertebilirsiniz. Reddedin tüm iyiliği, tüm zayıflıkların izlerini… Kendi karanlığınızı yaratın ve orada yeniden doğun!
Can Murat Demir