Kim bu sana seslenen? Yazar değil, anlatıcı değil ya da “deus ex machina” da değil.
Bu, hem gösterinin hem de izleyicinin bir parçası olan “ben”dir. Biraz da “sen” olan bu “ben” kendi devamlı şiddetini aritmetik makinelere yeniden kaydetmektedir. İkame sürecinin saf geçişi olma işlevine sahip “ben” eşsiz ve benzersiz bir konu ya da hayat değildir. Onun yerine, ölüm ile yaşam ve gerçek ile kurgu arasında gidip gelmektedir. “Ben” bir işlemden ya da bir hayaletten ibarettir (“Dissemination” 1972).
Jacques Derrida Belgeseli 2002
Çeviri: Ümid Gurbanov
Edit: Can Murat Demir