Bayan N.’nin Hikayesi

Sizlere Bayan N.’nin hikâyesini anlatacağım;

İlk kez o gün görmüştüm onu; ilk servisi kaçırıp da ikincisine yetişince. O gece saatlerce beklemiştim, uzun saatler boyunca bakındım, izledim. Yalnızdım. Hep böyleydim ama bu seferki başkaydı, bir çeşit meditasyondu. Biricik varlığımın huzurunda yeniden nefes alabilmeyi arzulamıştım.

Sonrası ikinci servis ve Bayan N…

O özel değildi. Tam anlamıyla sıradandı ve beni rahatsız eden de bu oldu. Herhangi bir şey olabilirdi ama zayıf ve ahlaksız sürünün bir neferi olamazdı, buna dayanamıyordum. İçeri girdi ve saçlarına dokundu, cam kenarına biraz daha kaydım ve o küçümseyen bakış yanıma oturdu. Pek çok şey yapabilirdi bunu ama bana yapmamalıydı, böylesine şiddete açken ve ellerim titriyorken…

Bunları düşünürken içim sızladı, her şartta yapacaktım bunu. Bay ya da Bayan kim fark etmez, bu şey olacaktı ama bir şeyler eksik kalıyordu. Pişmanlık olmamalıydı içimde ve tenimde. Bu nedenle her bir adağım için uzun uğraşlar verirdim! Asla derdim eskiden, asla geriye bakmamalıyım, asla yıldırmamalı beni onlardan kalan sesler ve çığlıklar! Yıllar geçti üzerinden, ilk günden bu güne akıttığım her damla kanı hatırlarım; her bir anıyı, ayrıntıyı…

Şimdi bu zayıf şey de onlardan biri olacaktı; yol boyunca her şeyiyle bir seyirdi benim için. Aylar sonra ilk kez karnımda bir ağrı hissettim, ah bu kez sırıtmak ve hatta kahkaha atmak istedim. Gülümsedim, ilk kez göz göze geldik; baktı bana. Bunu asla unutmayacağım diye yemin ettim o an. Bu bakışını asla unutmayacağım. Onun yüzüne, herkesin içinde bağırmak istedim; bağırıp, inmek ve koşmak! Bu bakışı asla unutmayacağım.

Yol boyunca, aniden oluşan kişisel nefretimin amacımın önüne geçmesine engel olmaya çalıştım. Duygusal olmak her zaman kötü bir şeylerin habercisi idi. İyi giyinmiştim, temiz ve traşlı. Yakışıklı olmasam da güzel görünüyordum, ortalamanın üzerinde bir güzelliğim vardı. Onunla göz göze geldiğimde elimden gelenin en iyisini yapmıştım, o ise sakin ve zararsız bir insandı. Ama O, öylesine dalmıştı ki güzel ve ulaşılmaz olduğu düşüncesine, saygıyla bekleyen bana bakarken kusacaktı adeta! Bu beni çıldırtmıştı. Hemen o an başını tutup o özenle güzelleştirdiği minik yüzünü öndeki koltuğun demirine vurarak renklendirmek istedim. Ne olduğuna anlam veremeden bunu tekrarlamak ve ölmeden hemen öncesinde bu acıyı sonsuz kere yaşasın diye içine bırakmak ve yüzündeki kanı yalamak istedim!

Bu an saniyeden daha kısa bir zaman diliminde yaşandı ama o küçük beyin irkildi; sanırım bakışmamızdan çok bende hissettiği duygularda bir değişim oldu, bir süredir bazı duyguların kolayca aktarılabildiğine şahit oluyordum. Her neyse… Çok kızgındım, ani duygu değişimlerine alışkındım. Uzun zaman önce tanışmıştım biricik varlığımla, koklayıp öpmüştüm gözyaşları içinde… Sakinleşmek için kullandığım bir mantram vardı, tekrar tekrar söyledim içimden, fısıldadım yeniden gülümseyerek!

Seni göreceğim minik beyin, seni çırılçıplak ve yalvarırken göreceğim!

Ah zavallı bayan N.!
Neden ben diyecekti.
Bekleyecekti.
Bekleyecekti.
Ve yalnız kaldığımızda herkes gibi inleyecek ve yalvaracaktı
Ah zavallı bayan N.!
Ah çığlıklar!
Engel olmasam!

İlk buluşmanın üzerinden günler ve haftalar geçti . Artık Bayan N. ile güne başlıyordum, onunla besleniyordum. Canlanmıştım yeniden nefes alıyordum. En sevdiğim filmleri yeniden izlemeye başladım, yüksek ses müzik dinliyor, dans ediyordum. Bayan N. besliyordu beni, memnundum. Günlerce okşadım kendimi ve azılı fahişelerimi; boşaldım ve boşaldım. Geçen sürede pek çok kez yan yana oturduk, onu ve arkadaşlarını takip ettim. Çok fazla kıyafeti yoktu, hepsini ezberlemiştim artık. Yazık bu haline dedim içimden, hiç olmadığın ya da olamayacağın bir şeysin şimdi, öyle görünme çaban seni yaralayacaktı ve bunu bilmiyordun… Keşke tanıyabilseydin kendini, kabul edebilseydin anlamsız varoluşunu!

Ah Bayan N.
Sürü ayaklarını toprakta
Öldür sahte nezaketini
Ya da bekle beni bir mezarlıkta!

En başından beri düşündüm Bayan N.’yi, hak etmeliydi elbet. Ama hata yapmamalıydım. Onunla hiç konuşmadım, özellikle başımı kitaplarıma gömdüm yolculuklarımızda. Sahte bir hesap açmayı ve aklından geçenleri de öğrenmeyi çok istesem de yapmadım bunu, tehlikeyi ve riski sevmiyordum. Kapalı kalamazdım uzun yıllar, hayır hazır değildim tecride ve linçe!

Uyarılmıştım düşünürken; bedeni, incecik vücudu beni büyülüyordu. İnce uzun denebilecek parmakları ve düz saçları… Ama kokusu iyi gelmiyordu. Özellikle ince parmaklarıyla otobüsteki bir tutamacı kavradığında karnıma ağrılar giriyordu, uzun süre yerimden kalkamıyordum. Sırf bu nedenle durağımı geçip işe geç kaldığım zamanlar bile olmuştu.

Bayan N. beni tahrik etmeye devam ediyordu, bu şey son zamanlarda olmaya başlamıştı. Bir çok kadın ve erkek geçti vicdanımdan ama hiçbiri bu denli beni tahrik etmemişti! Nedenini düşündüm bir an… En son kutlamadan bu güne çok uzun zaman geçmişti, sebebi bu olabilirdi belki. Açlık, ya da kimbilir yeniden hastalanıyordum ve bu yanlıştı. Başka başka kadın ve erkekleri izlerken tahrik olmam normaldi ancak Bayan N. ye baktığımda bu olmamalıydı, son ana kadar uyarılmamalıydım…

Ne garip!
Ah benim olan sahne.
Ah zavallı geçmişim.
Ah zavallı küçük düşlerim.

İlk kez elim kana değdiğinde anlamıştım, yıllarca susmuştum… Sonra her şey aydınlandı, kâbus bitmişti, kendimi görmüştüm. Çıplak ve arzulu; kan, karanlık, inleme, ağlama, yalvarma ve sertlik! Hepsinde kendimi görmüş ve büyülenmiştim.

Şimdi her gün buradayım Bayan N.
Bir yolunu bulup yalvarmanı izleyeceğim.
Bir tebessümle uğurlayacağım seni.
Vedalaş küçük beyin.
Seni yakalayacağım.

Varlık E.