Acının ruhunu vaftiz etmesi için bir rehber ya da bir kurtuluş yoludur bu…
Öz’e ulaşmak, ruhu parçalamaktan geçer. Bu yüzden kaosa tapan müritler yaratmalısın! Yoksa sıradanlığın tuzlu sularında yok olur gidersin. Bu durumda sığ ve bir o kadar da zehirli sularda yüzmeyi göze almalısın. Eğer öz’e ulaşmak istiyorsan benliğininderinliklerini gözden geçirmelisin. Öyle ki hiçbir eksiklik ya da zayıflık emaresi bulunmamalı. Aksi taktirde sen yine sen olmaya devam edersin. Hiçbir zaman “O” olamazsın!
Cesaretin ve onurunla insanlığın mayasını yok edip, elinde kalan saf ruhunla yoluna devam etmelisin. Çünkü ruhun ölümsüzlüğü ancak “O” nun varlığını kabul etmekle mümkündür.
O, hiçbir zaman var olamamıştır.
Eylem: Ruhun rehabilitasyonu için gerekli olan karanlığın bilgisini edinme hareketi. Yüksek bilince erişmek için iradenin içine kötülüğün tohumlarını atmak. Bu, insanın kendiliğinden ışığa ve alacakaranlığın yüce bilincine ulaşması demektir. Bir diğer ifadeyle; diğer alemin iskeletini oluştururken tanrıların ölümsüzlüğünden tatmayı gerektirir.
Haz: En güzel kendinden geçişin anahtarı. Sıradanlıktan cayarak, meleklere aşık kalmanın adıdır. Söylenmemiş sözcükler kapıları açarken yaşanan saflık gibi. Bu aşamada her şey iradenin soyutlanmasıyla anlam kazanır ve maddi zevk zihinden uzaklaşır. Koşulsuz bir hayat, berrak bir sezgi bu sayede mümkün olur.
Haz, tanrısallığa ulaşan sanatçının simyasıdır.
Yaratmak: Benliğin bir mucizesi. Aşkın ve doğanın sevişmesinden doğan çocuk. Şerrin kaleme dolması, duaların değil, akışkan günahların kağıda dökülmesi… Kutsalın göklerden inmesini resmetmek ne kadar iyilikse, sanatta o derece ölümcüldür. Yıkıcıdır. Bu yüzdendir tanrının sanat düşmanlığı ve bu yüzdendir yaratılan her şeyin kaosa gebe olması…
Yaşamın mühendisini tanımak gerekir. O bir mucizedir. Kaya üzerine vurulan bir balyoz gibi naiftir. Kelimeler onun dilinde sonsuzluk yolcusudur ve evrenin yapı-taşlarını oluştururlar. Her kavram bir tuğla, her dua bir çağrı olur onun dünyasında. Zaman, bilinmeyene ve sonsuzluğun ışığına doğru bir yolculuktur. Tasarlanan mabedin bir kapısı yoktur, bu yüzden görünmeyen kapıları her anahtar açmaz.
Sessizlik: Hayaletlerle konuşmak. Karanlığa okunan şiirler gibi.
Ruhun kirlerinden arındırılması. Korkulardan kurtulmak, tarihsel arka planda insanın en ezeli düşmanıdır. Bir diğer hastalık ta bu insanın kendisini tanımamasıdır. Kendisinden korkmasıdır. Bu şey yıkılmalıdır, ölümsüzlüğü arayan bir insan yaratılmalıdır.
Can Murat Demir