Her yaratılan O’nu izliyordu. Teker teker, sonsuz akış yerini buluyor, birbirlerine karışanlar ahenkli bir bütünü oluşturuyordu. Bütünün içinde, eksiksiz...
Bir bilgenin ağzından damlayan gerçekler,
Sonsuzluğun duvarlarında seğirterek,
Boşluğu doldurdu,
Sonra Şofarın derinden çığlığı: “Gel ve gör”
Çığlık, suyun ve toprağın kalbinden yükseliyordu,
Kardeşler...
